در زمانی که تقاضای طلاق توافقی در مرکز مشاوره مطرح است، بی شک انصراف از آن با اراده زوجین یا یکی از آنان ممکن است. همچنین تا زمانی که گواهی عدم امکان سازش صادر نشده و دادگاه تصمیم خود را در این باره اتخاذ نکرده است، اعلام انصراف از طلاق توافقی امکان پذیر خواهد بود و مانع صدور گواهی عدم امکان سازش خواهد شد.
اما بعد از صدور گواهی عدم امکان سازش، اعلام یک جانبه انصراف دشوار به نظر می رسد؛ زیرا گواهی عدم امکان سازش به هر یک از زوجین اختیار می دهد که آن را در مدت مقرر به دفترخانه طلاق ارائه و طبق مقررات و تشریفات قانونی اجرای صیغه ی طلاق و ثبت آن را درخواست کند.
البته زوجین می توانند با توافق، از طلاق توافقی "اعلام انصراف" نمایند و در این صورت گواهی عدم امکان سازش که به درخواست زوجین صادر شده، اعتبار خود را از دست خواهد داد. همچنین طرفین می توانند از ارائه آن به دفترخانه ظرف مدت مقرر (سه ماه) خودداری کنند، که در این صورت نیز گواهی مزبور از درجه اعتبار ساقط خواهد شد (ماده 34 قانون حمایت از خانواده).
البته بر اساس نظر برخی از قضات و رویه موجود در محاکم در طلاق توافقی، توافق زوجین تا زمان اجرای صیغه طلاق باید وجود داشته باشد و در صورتی که زوج از حضور در دفترخانه منصرف گردد، امکان اجرای صیغه طلاق به تنهایی از سوی زوجه وجود نخواهد داشت. بر اساس نظریه شماره 431/93/7- 28/2/1393 اداره حقوقی قوه قضائیه این نظر مورد تأیید قرار گرفته است. لذا چنانچه زوجین به اتفاق با تقدیم دادخواست، درخواست طلاق توافقی کرده باشند، تا زمانیکه دادنامه بدوی صادره به قطعیت نرسیده باشد، عدول از توافق از ناحیه هر یک از زوجین منع قانونی نداشته و قابل پذیرش و ترتیب اثر است.